ทีมงานได้ระบุตัวบ่งชี้ ESG 30 ตัวที่ถือว่าจำเป็นหรือขั้นต่ำในการรายงานให้สอดคล้องกับคำแนะนำของกรอบการรายงานที่สำคัญทั่วโลก ตัวบ่งชี้เหล่านี้ระบุไว้ในส่วนต่อไปนี้เป็นตัวบ่งชี้ 'หลัก' ตัวชี้วัดนี้ได้รับการแมปกับ GRI, SDGs, SASB, TCFD, IFC, IFRS และมาตรฐานการรายงานอื่นๆ

นอกเหนือจากตัวบ่งชี้ 'แกนหลัก' หรือตัวบ่งชี้บังคับ ชุดของตัวบ่งชี้เพิ่มเติมพร้อมกับคำแนะนำในการอธิบายแนวทางการจัดการที่เกี่ยวข้องกับหัวข้อ/ประเด็นการรายงานรวมอยู่ด้วย แนวทางการจัดการเหล่านี้สามารถอยู่ในรูปแบบของนโยบายองค์กร พันธสัญญา เป้าหมายและเป้าหมาย ความรับผิดชอบ ทรัพยากร กลไกการร้องทุกข์ ตลอดจนกระบวนการโครงการ โครงการ และความคิดริเริ่ม (ดู GRI 103 สำหรับคำแนะนำเพิ่มเติมเกี่ยวกับแนวทางการจัดการ)

องค์กรต่าง ๆ สามารถใช้คู่มือนี้เพื่อรายงานต่อ FRC และตลาดหลักทรัพย์ได้ และยังสามารถจัดทำรายงานความยั่งยืนประจำปีได้อีกด้วย

เป็นที่ทราบกันดีว่าขอบเขตและความลึกของการเปิดเผยข้อมูลด้านความยั่งยืนจะไม่ซ้ำกันในแต่ละภาคส่วนของกิจกรรม เช่นเดียวกับการดำเนินงานของบริษัทเอง ดังนั้น บริษัทต่าง ๆ อาจเลือกที่จะมองข้ามบทความนี้เพื่อสำรวจกรอบการรายงานหรือหลักเกณฑ์ที่ครอบคลุม เช่น GRI หรือกรอบการรายงานแบบบูรณาการ (IR) แผนที่สาระสำคัญของ SASB  บริษัทต่าง ๆ ควรทบทวนแมตริกและให้ความสำคัญกับการรายงานปัญหาที่สำคัญต่อบริษัทตามการจัดประเภทอุตสาหกรรม

คุณต้องใช้ความพยายามทุกวิถีทางเพื่อให้ได้มาซึ่งข้อมูลเพื่อรายงานตัวชี้วัด ในสถานการณ์ที่มีปัญหาในการได้มาซึ่งข้อมูลที่จำเป็น ควรระบุการละเว้นพร้อมกับคำอธิบายไว้ในรายงาน และขอแนะนำให้บริษัทกำหนดขั้นตอนที่กำลังดำเนินการเพื่อให้ได้มาซึ่งข้อมูลสำหรับการรายงานในอนาคต

ระบบการจัดการคือชุดของกระบวนการและแนวทางปฏิบัติเพื่อนำนโยบายของบริษัทของคุณไปใช้อย่างสม่ำเสมอเพื่อให้บรรลุวัตถุประสงค์ทางธุรกิจของคุณ เป้าหมายคือเพื่อให้แน่ใจว่าคุณมีนโยบายและขั้นตอนที่เหมาะสมและมีการปฏิบัติตามอย่างสม่ำเสมอ ระบบการจัดการช่วยในการประเมินและควบคุมความเสี่ยงของคุณ และเป็นกุญแจสำคัญในการปรับปรุงที่ยั่งยืน

ส่วนนี้ให้ข้อมูลเกี่ยวกับระบบความยั่งยืนที่บริษัทของคุณที่มีอยู่ รวมถึงกลยุทธ์ พันธสัญญา การประเมินสาระสำคัญ และการจัดการด้านธรรมาภิบาล ซึ่งแสดงให้เห็นว่าคุณจัดการกิจกรรมของคุณอย่างมีประสิทธิผลโดยคำนึงถึงประเด็นด้านความยั่งยืน ผลกระทบ ความเสี่ยง และโอกาส องค์กรจะได้รับประโยชน์สูงสุดเมื่อประสบความสำเร็จในการผสานความยั่งยืนไว้ในการดำเนินงาน แทนที่จะพิจารณาแยกจากกันโดยลำพัง